hakan bapana patimah

kungsi jangji rek nyritakeun kolot2na fatima, budak anu kakara dua taun geus bener2 ngingetkeun lanceuk2 jeung kolotna kana jalan2 anu dina karidlaan Allah.

sakali mangsa.
"assalamu 'alaikum bruder elan! wie geht's dir?"
kadenge dina telepon sora anu geus wawuh barang telepon di cokot tech.
(assalamu 'alaikum dulur elan, kumaha cageur?)
"wa 'alaikumu-ssalam wa rahmatu-lLahi wa barakatuH! alhamdu li-lLah, und selbst? was macht meine freundin?" anu di maxud "meine freundin" teh fatima - - jawab tech bari nutupkeun buku anu keur di baca, da nyaho bakal lila yeuch ngobrol teh, padahal kakara sababaraha poe katukang malah jeung pamajikan nepi ka jam hiji peuting di imahna.
(wa 'alaikumu-ssalam wa rahmatu-llahi wa barakatuH! alhamdu li-lLah, ari maneh kumaha? keur naon mojang batur urang? mojang anu di maxud teh nya fatima tea)

nya ngaler ngidul ngobrolkeun kayaan anu anyar2 di tuebingen, utamana mah nya anu aya hubungannana jeung muslim.

alhasil, akhirna urang kudu mawa mobilna nganteurkeun hiji kulawarga anu rek nyunatan anakna ka stuttgart. lantaran di tuebingen can aya dokter muslim anu aya izin nyunatan, insya Allah kahareup mah meureun aya nya?

"iraha rek nyokot mobilna? ayeuna, isuk, tapi mun isuk kudu isuk2 pisan, atawa engke sore?"

"enke we sore, balik ti pabukuan saentasna maghrib!" cekeng tech.

"poe ieu giliran shaum nya? sok atuh buka di urang we..... biasa sing lada nya? sing byeletit kana ceuli?" kadenge nanyaan dina telepon bari seuri.

"heug atuh, tapi bejakeun ka sevim tong masak anu extra2, saayana we kituh!"

"aaah naha make extra sagala? sangu jeung sambel we apan nya? alhamdu li-lLah, moga2 Allah masihan ka urang oge pahala shaumna, sanajan teu shaum oge, henteu ngan keur silaing euy! inget teu kana hadits anu datang ka shahabat sejen menta korma keur buka?"

"insya Allah! amien!" cekeng teh, nya kudu nelepon pamajikan teu kudu masak, malah kudu datang ka imahna. da nya eta lamun datang ka imahna kudu wae nepika tengah peuting.

"tante na ist da!" kadenge si fatimah ngajerewet ti luhur, sigana manehna anu muka panto barang ngadenge aya bel tech bari ngintip saha anu datang -- da imahna aya di tinkat dua.

"hanjakal euy, kudu di cukupkeun ku urang we sorangan, tante nurlina datangna rada enkean, masih keneh aya pagawean di labor!" cekeng tech.

hakan, bapana fatima ngajugjug ka urang barang nepi ka panto na tech bari ngarankul ngadu beuheung jeung punduk, katuhu, kenca, katuhu.

"trus we urang dahar nya, da urang oge can dalahar, ngadagoan silaing! ambeh nimat." 
cenah bari ngungtun ka kamar dahar, sevim nyadiakeun sangu jeung sambel ulek buatan walanda, anu rada amis batan lada, tapi keur maranehna mah nya geus lada pisan eta tech, di sagigireun masakan kurdi anu saenyana mah teu eleh ngareunahna tech.

dua puluh menit liwat jam dua belas tengah peuting kakara pamitan.
" ieu koncina! ieu keur bensin, ieu keur abdu-rRahman -- budak anu rek di sunatan tea --!" cenah bari nyesepkeun dua amplop kana saku jeket.

"subhana-lLah, enyaan maranehna teh muslim jeung mumin, paheula2 kana amalan shalihan! mugi Allah masihan hidayah jeung taufiqNa, di pasihan barudak anu shalihah!" ngocoblak pamajikan bari bareubeu sora jeung panonna.

uang henteu ngan saukur nga-"amin"-keun tapi tina kalbu anu pang jerona ngadu'a keun oge muga2 sing istiqamah, di keukeuhkeun dina kaimanan jeung ka islamanana.

nepika ayeuna can manggihan kaduana anu siga maranehna.